Obserwowanie i okre\u015blanie ludzkich typ\u00f3w jest najwy\u017csz\u0105 form\u0105 ludzkiej rozrywki.
\n– Dostojewski
\nM\u00f3wimy szeptem, by m\u00f3wi\u0107 cicho, ale nie m\u00f3wimy cicho po to by s\u0142ysza\u0142a nas ta wybrana osoba, lecz s\u0142uchali nas wszyscy. Zni\u017caj\u0105c g\u0142os do szeptu prowokujemy u innych naturalny (?) odruch nas\u0142uchiwania. Sama zmiana sposobu m\u00f3wienia wraz z nowym sposobem ustawienia cia\u0142a – zbli\u017cenie si\u0119 do siebie dw\u00f3ch postaci, pochylone sylwetki, a przede wszystkim ich wzrok nieruchomy, skoncentrowany, utkwiony na dalszym planie (dw\u00f3ch czy nawet dwoje nie jest w stanie zbyt d\u0142ugo patrze\u0107 sobie w oczy nawet z dalszej odleg\u0142o\u015bci, na kr\u00f3tszym dystansie prowadzi to do napi\u0119cia i zepchni\u0119cia tematu wyciszonej konwersacji na dalszy plan), stanowi sygna\u0142 dla otoczenia, \u017ce tych dwoje porusza wa\u017cny temat, \u017ce potencjalnie mo\u017ce stanowi\u0107 to zagro\u017cenie dla naszego statusu w grupie, mo\u017ce nawet fizyczne niebezpiecze\u0144stwo. Ka\u017cdy uwa\u017cny obserwator w\u0142asnego zachowania i sposobu dzia\u0142ania swoich bli\u017anich (?) zauwa\u017cy\u0142 chyba, \u017ce gdy tylko pojawi si\u0119 w polu jego s\u0142uchu lub widzenia taka para lub grupa, natychmiast pod\u015bwiadomie pr\u00f3buje wychwyci\u0107 urywki zda\u0144. Poszczeg\u00f3lne s\u0142owa s\u0105 natychmiast analizowane, od razu zostaje do nich dobudowana odpowiednia „interpretacja”, przestajemy uczestniczy\u0107 w dotychczasowej rozmowie, staje si\u0119 ona powoli sztucznie podtrzymywan\u0105, absurdaln\u0105 wymian\u0105 zda\u0144 maj\u0105c\u0105 na celu tylko maskowanie naszego zainteresowania szeptem.
\nCa\u0142e, powoli narastaj\u0105ce napi\u0119cie znika, kiedy spiskowcy wybuchaj\u0105 \u015bmiechem, natychmiast o\u017cywiaj\u0105 si\u0119 rozmowy, dostawszy zastrzyk uwagi rozm\u00f3wc\u00f3w pr\u00f3buj\u0105cych w ten spos\u00f3b ukry\u0107 wstyd i za\u017cenowanie swoim niekulturalnym zachowaniem. G\u0142os, powr\u00f3t tego naturalnego drgania strun g\u0142osowych, na pocz\u0105tku troch\u0119 zbyt du\u017cego, ale roz\u0142adowuj\u0105cego napi\u0119cie \u015bmiechu zwi\u0105zanego z dotychczasow\u0105 konspiracj\u0105. \u015awiadomy \u015bmiech, rozbawienie najnowszym kawa\u0142em o blondynkach mija b\u0142yskawicznie, lecz pod\u015bwiadomo\u015b\u0107 tarza si\u0119 jeszcze d\u0142ugo nie mog\u0105c wyj\u015b\u0107 z rozbawienia \u0142atwo\u015bci\u0105 z jak\u0105 zburzyli\u015bmy spok\u00f3j naszych bli\u017anich. M\u00f3wimy na g\u0142os, by m\u00f3wi\u0107 g\u0142o\u015bno, ale nie m\u00f3wimy g\u0142o\u015bno po to by s\u0142uchali nas wszyscy, lecz s\u0142ysza\u0142a nas tylko wybrana osoba, bo „normalne” brz\u0119czenie strun g\u0142osowych, „naturalna” postawa rozm\u00f3wc\u00f3w powoli s\u0105cz\u0105cych p\u0142yny ze swych szklaneczek nikogo nie dziwi, nikogo nie niepokoi. A wszystko ko\u0144czy si\u0119 i tak w ko\u0144cu
\nK R Z Y K I E M.<\/p>\n