Mo\u017ce kogo\u015b zdziwi przeciwstawienie tych dw\u00f3ch, wydawa\u0142oby si\u0119, podobnych poj\u0119\u0107. Je\u015bli jednak dok\u0142adniej im si\u0119 przyjrzymy, oka\u017ce si\u0119, \u017ce obie formy rywalizacji r\u00f3\u017cni\u0105 si\u0119 jednak mi\u0119dzy sob\u0105.
\nKonkurencja polega bowiem na zachwalaniu swego „towaru” (produktu, idei, [formy] organizacji, osoby etc.), podczas gdy konfrontacja jest skierowana nie ku nam, a przeciwko innym. Nie idzie w niej o (auto) reklam\u0119, a o pokonanie, o zniszczenie przeciwnika, wroga… Nie pr\u00f3buje si\u0119 dyskutowa\u0107 przy tym (co by\u0142oby form\u0105 po\u015bredni\u0105 rywalizacji: krytyk\u0105 cudzych i obron\u0105 w\u0142asnych racji), nie przedstawia si\u0119 najcz\u0119\u015bciej \u017cadnych argument\u00f3w, lecz bezpardonowo atakuje si\u0119 drug\u0105 stron\u0119, odmawiaj\u0105c jej wszelkiej racji bytu. Wizja \u015bwiata staje si\u0119 czarno – bia\u0142a, przy czym to „my” jeste\u015bmy ci dobrzy, a „oni” – \u017ali ! Metod\u0105 t\u0105 pos\u0142uguj\u0105 si\u0119 najcz\u0119\u015bciej ludzie nie ufaj\u0105cy sobie, swej warto\u015bci, swoim racjom… oraz wszelkiej ma\u015bci totalitary\u015bci, kt\u00f3rzy nie uznaj\u0105 z za\u0142o\u017cenia cudzego prawa do cho\u0107by zmierzenia si\u0119 z nimi, je\u015bli nie szansy na to, \u017ce to inni maj\u0105 racj\u0119, cho\u0107by swoj\u0105, cho\u0107by cz\u0119\u015b\u0107 racji… Mam zreszt\u0105 wra\u017cenie, \u017ce totalitaryzm bierze si\u0119 ze strachu przed wszystkim, co jest inne, nie nasze, co nam nie podlega, z czym sobie nie radzimy… Jest to koncepcja g\u0142upia, bo je\u015bli postawimy spraw\u0119 na ostrzu no\u017ca, je\u015bli racj\u0119 mo\u017ce mie\u0107 tylko jedna ze stron, a wygra przeciwnik (co jest bardzo mo\u017cliwe, wszak bez powodu by\u015bmy si\u0119 go nie bali), zostajemy pozbawieni jakiegokolwiek znaczenia, jakiejkolwiek s\u0142uszno\u015bci, zepchni\u0119ci na margines, w niebyt… Zreszt\u0105 nawet samo zaistnienie konfliktu, podzia\u0142u na strony, pozbawia nas wp\u0142ywu na ca\u0142o\u015b\u0107, na reszt\u0119, na drug\u0105 stron\u0119… Czy nie lepiej w tej sytuacji (tzn. wtedy, kiedy nie interesuje nas kompromis, lecz niewzruszone trwanie przy swoich racjach) zrezygnowa\u0107 z mordobicia i zaszy\u0107 si\u0119 w swoim wn\u0119trzu, w getcie swojej w\u0142asnej strony w pokoju ?! I to by by\u0142o na tyle. Ale jest jeszcze jedna kwestia, dotycz\u0105ca tym razem nie stron sporu, lecz -nazwijmy to- klienta: ot\u00f3\u017c konfrontacja czyni go biernym, mo\u017ce co najwy\u017cej wybra\u0107 „s\u0142uszn\u0105” stron\u0119 (o ile nie jest t\u0105 drug\u0105; je\u015bli ni\u0105 jest lub je\u015bli wybiera\u0107 nie chce – biada mu !) i si\u0119 do niej przy\u0142\u0105czy\u0107. Konkurencja pozwala wybiera\u0107 w o wiele wi\u0119kszym stopniu, nie tylko pomi\u0119dzy „my” i „oni”, ale w\u015br\u00f3d wielo\u015bci propozycji, a nawet w\u00f3wczas, gdy s\u0105 tylko dwie -bez nara\u017cenia si\u0119 na zarzut zdrady- pozwala czerpa\u0107 to, co dobre (i -co wa\u017cne- odrzuca\u0107 to, co z\u0142e) z obu stron.<\/p>\n