Melancholia jest jak dot\u0105d zjawiskiem niezdefiniowanym. W takim sensie, \u017ce wszystkie opisy tej choroby r\u00f3\u017cni\u0105 si\u0119 od siebie. Jest tylko jeden sta\u0142y element wymieniany przez psychiatr\u00f3w, jako wsp\u00f3lny wszystkim chorym – „poczucie utraty”. Niewielu pacjent\u00f3w jest w stanie okre\u015bli\u0107 dok\u0142adnie czego. Prof. Rosi\u0144ska (UW) postuluje, \u017ce dok\u0142adnie ka\u017cdy mo\u017ce sta\u0107 si\u0119 ofiar\u0105 tej nowej zarazy dwudziestego wieku, od artyst\u00f3w po s\u0142uchaczy disco polo.
\nAnalizuj\u0105c nasze czasy, \u015bwiadomo\u015b\u0107 cz\u0142owieka tego nieszcz\u0119snego stulecia, trzeba za\u0142o\u017cy\u0107 pewien podzia\u0142 ludzi, czego nie czyni niestety wi\u0119kszo\u015b\u0107 socjolog\u00f3w, traktuj\u0105c gatunek homo sapiens jako dok\u0142adnie jednorodny. Epoka, w kt\u00f3rej przysz\u0142o nam rado\u015bnie koegzystowa\u0107 jest zazwyczaj definiowana jako „era mas”. Nazwa sk\u0105din\u0105d chwalebna, jednak bardzo uproszczona ze wzgl\u0119du na pomini\u0119cie czynnik\u00f3w niezmasowionych, os\u00f3b szukaj\u0105cych samodzielnie, tzw. avant gardy albo po prostu my\u015bl\u0105cych. Najlepiej pasuje tutaj podzia\u0142 Ortegi y Gasseta na cz\u0142owieka mas i cz\u0142owieka wybranego. Teoretycznie w\u0142a\u015bnie ten wybrany staje si\u0119 ofiar\u0105 melancholii, praktycznie depresj\u0119 mo\u017ce mie\u0107 dok\u0142adnie ka\u017cdy. Owo pogr\u0105\u017cenie w „poczuciu utraty”, okre\u015blane jako nieuleczalne, mo\u017cnaby w zasadzie nazwa\u0107 mitologizacj\u0105 dzia\u0142ania. Dzisiaj, po wielkich odkryciach fenomenologii, pr\u00f3bach powrotu do rzeczy samych w sobie (oczywi\u015bcie na poziomie werbalnym) nikomu nie u\u015bmiecha si\u0119 aktywno\u015b\u0107. Wszystko nale\u017cy uj\u0105\u0107 w zgrabne ramy definicji i… porzuci\u0107 (niejednokrotnie wskutek wcze\u015bniejszego upalenia czy upicia chocia\u017cby).
\nZa skutki uboczne melancholii uwa\u017ca si\u0119 albo bierno\u015b\u0107 albo nadmiar dzia\u0142ania. Przyk\u0142adem tego ostatniego jest cho\u0107by Neron, go\u015b\u0107, kt\u00f3ry z nud\u00f3w gotowy by\u0142 podpali\u0107 miasto. U jednostek bardziej wra\u017cliwych wygl\u0105da to, na szcz\u0119\u015bcie, inaczej – w ramach roz\u0142adowania wewn\u0119trznego napi\u0119cia wynikaj\u0105cego z d\u0142ugotrwa\u0142ej bezczynno\u015bci zaczynaj\u0105 one tworzy\u0107. To w\u0142a\u015bnie wyr\u00f3\u017cnia ich od cz\u0142owieka mas, kt\u00f3rego jedynym wytworem s\u0105 owoce defekacji (wra\u017cliwi wydalaj\u0105 puszczaj\u0105c rktyszta\u0142we baloniki- red.).
\nDla Kierkegaarda melancholia stanowi\u0142a depresj\u0119 ducha, by\u0142a dla niego zarazem grzechem \u015bmiertelnym, tote\u017c tworzy\u0142. My\u015bl\u0119, \u017ce ostatnie zdanie mo\u017ce pos\u0142u\u017cy\u0107 za konkluzj\u0119.<\/p>\n