Mo\u017ce to Jung powiedzia\u0142, \u017ce nasze wyobra\u017cenie lasu okre\u015bla nasze dzieci\u0144stwo, a ono nasz charakter (?)<\/p><\/blockquote>\n

– B\u0119d\u0119, pewnie, musia\u0142 przedziera\u0107 si\u0119 przez chaszcze. [Cisza.] Mo\u017ce jakie\u015b kolce b\u0119d\u0105 mnie kaleczy\u0107 cho\u0107 troch\u0119, lub co gorzej mocno. Zapach \u017cywicy. S\u0142o\u0144ce b\u0119dzie skryte za morzem ma\u0142ych igie\u0142ek zielonych mieszkaj\u0105cych szeregiem na ga\u0142\u0105zkach tak ma\u0142ych drzewek, \u017ce b\u0119d\u0119 musia\u0142 chodzi\u0107 na czworakach, mo\u017ce jednak tylko pochylony z pokor\u0105. W ko\u0144cu, gubi\u0105c bez przerwy drog\u0119 w g\u0119stwinie, trafi\u0119 do jakiej\u015b lisiej jamy, gdzie le\u017cysz skulona ze strachu przed swym lasem lub jakim\u015b smokiem.
\nNie? Mo\u017ce, wi\u0119c to tak b\u0119dzie: Stare drzewa roz\u0142o\u017cyste, szeroko rozstawione szumie\u0107 b\u0119d\u0105. Refleksy w\u015br\u00f3d li\u015bci i ptaszki k\u0142apa\u0107 dziobkami b\u0119d\u0105, i trawa wysoka pachnie\u0107 swymi sokami b\u0119dzie. W ko\u0142o maliny rosn\u0105\u0107 b\u0119d\u0105, mo\u017ce i jagody tam posadzisz, zwierz\u0119ta jakie\u015b wypu\u015bcisz, tylko prosz\u0119 \u017cadnych ludzi, cho\u0107 i to zwierz\u0119ta. Oczywi\u015bcie w \u015brodku tego lasu-ogrodu ty, w przeciw s\u0142onecznych okularach opala\u0107 si\u0119 na le\u017caku b\u0119dziesz, a obok m\u00f3j pies le\u017ca\u0142 z wiankiem na g\u0142owie b\u0119dzie. Co? Tak, masz racj\u0119, jak zwykle zapomnia\u0142em o najwa\u017cniejszym – olejku do opalania.
\nMo\u017ce stworzysz, jednak, bagna, ciemne, \u015bmierdz\u0105ce torfem, po kt\u00f3rych trzeba b\u0119dzie cz\u00f3\u0142nem p\u0142ywa\u0107 lub jasne, pachn\u0105ce \u0142\u0105k\u0105, z ma\u0142ymi brzozami i kormoranami, gdzie starcz\u0105 gumiaki i gdzie przer\u00f3\u017cne zio\u0142a wyrosn\u0105, mo\u017ce b\u0119dziesz tam przyrod\u0119 ratowa\u0107, ziemi\u0119 lub tak naprawd\u0119 tylko siebie…
\nNareszcie, ju\u017c my\u015bla\u0142em, \u017ce zapomnia\u0142a\u015b zasia\u0107 ten tropikalny las, cudowne zielone piek\u0142o, o kt\u00f3rym tyle s\u0142ysza\u0142em, lecz go nie pozna\u0142em.
\nDalej. Co mo\u017cesz jeszcze stworzy\u0107? Kikuty, wypalony las, cmentarz s\u0142owia\u0144skich bog\u00f3w, kwa\u015bne deszcze i jeszcze jaki\u015b syf, co\u015b nad czym b\u0119dziesz mog\u0142a p\u0142aka\u0107. Wiesz co? Przesadzasz. Id\u0119 st\u0105d, ju\u017c wol\u0119 nieszcz\u0119\u015bliw\u0105 min\u0119 mego psa z wiankiem na uszach.
\nTeraz poka\u017cesz mi puszcze, wszystkiego po trochu, i bagna, i mokrad\u0142a, i zagajnik, i polana. Dla ka\u017cdego co\u015b mi\u0142ego. O! Kamienne kr\u0119gi te z przed chrztu i te z przed ostatniej wojny. Smr\u00f3d i wo\u0144 rzadkiego kwiatu. Cie\u0144 i to boskie s\u0142o\u0144ce…
\nWiem, wiem, nie musisz m\u00f3wi\u0107, puszcza jest najdoskonalsza, ale, przez to, tak ma\u0142o inna i staje si\u0119 taka nudna z czasem. Ja zawsze wiedzia\u0142em, \u017ce tak na\u00ad prawd\u0119 kochasz tylko pustyni\u0119, t\u0119 przestrze\u0144 ograniczon\u0105 jedynie niebem, t\u0119 nieskr\u0119powan\u0105 swobod\u0119 pozwalaj\u0105c\u0105 wyci\u0105gn\u0105\u0107 si\u0119 wygodnie na piasku i umrze\u0107, \u017ceby tylko, tak jeszcze, nikt nie ratowa\u0142 nikogo nie b\u0119d\u0105c proszonym. Ja prosz\u0119: Tylko nie zapomnij napoi\u0107 wielb\u0142\u0105dy, nie chc\u0119 mimo wszystko, by ci si\u0119 co\u015b sta\u0142o. [P\u0142acze. Nie, \u015bmieje si\u0119.] – Ja lubi\u0119 las, moj\u0105 d\u017cungl\u0119 mojego miasta, co normalnym chyba jest? Lubi\u0119 te\u017c pola, przestrze\u0144, step i kocha\u0107 si\u0119, i pisa\u0107, czasami bazgroli\u0107, i je\u017adzi\u0107 na rowerze, i biega\u0107 w czasie wiosennej burzy, i kaw\u0119 z kardamonem, i nic nie robi\u0107. Ludzie! Czego to ja nie lubi\u0119.<\/p>\n

Santiago Ebrio<\/div>\n","protected":false},"excerpt":{"rendered":"

Mo\u017ce to Jung powiedzia\u0142, \u017ce nasze wyobra\u017cenie lasu okre\u015bla nasze dzieci\u0144stwo, a ono nasz charakter (?) – B\u0119d\u0119, pewnie, musia\u0142 przedziera\u0107 si\u0119 przez chaszcze. [Cisza.] Mo\u017ce jakie\u015b kolce b\u0119d\u0105 mnie kaleczy\u0107 cho\u0107 troch\u0119, lub co gorzej mocno. Zapach \u017cywicy. S\u0142o\u0144ce b\u0119dzie skryte za morzem ma\u0142ych igie\u0142ek zielonych mieszkaj\u0105cych szeregiem na ga\u0142\u0105zkach tak ma\u0142ych drzewek, \u017ce
…read more<\/a><\/p>\n","protected":false},"author":1,"featured_media":0,"comment_status":"closed","ping_status":"open","sticky":false,"template":"","format":"standard","meta":{"spay_email":""},"categories":[20,11],"tags":[],"jetpack_featured_media_url":"","_links":{"self":[{"href":"http:\/\/labestia.zieloni.pl\/index.php?rest_route=\/wp\/v2\/posts\/134"}],"collection":[{"href":"http:\/\/labestia.zieloni.pl\/index.php?rest_route=\/wp\/v2\/posts"}],"about":[{"href":"http:\/\/labestia.zieloni.pl\/index.php?rest_route=\/wp\/v2\/types\/post"}],"author":[{"embeddable":true,"href":"http:\/\/labestia.zieloni.pl\/index.php?rest_route=\/wp\/v2\/users\/1"}],"replies":[{"embeddable":true,"href":"http:\/\/labestia.zieloni.pl\/index.php?rest_route=%2Fwp%2Fv2%2Fcomments&post=134"}],"version-history":[{"count":1,"href":"http:\/\/labestia.zieloni.pl\/index.php?rest_route=\/wp\/v2\/posts\/134\/revisions"}],"predecessor-version":[{"id":135,"href":"http:\/\/labestia.zieloni.pl\/index.php?rest_route=\/wp\/v2\/posts\/134\/revisions\/135"}],"wp:attachment":[{"href":"http:\/\/labestia.zieloni.pl\/index.php?rest_route=%2Fwp%2Fv2%2Fmedia&parent=134"}],"wp:term":[{"taxonomy":"category","embeddable":true,"href":"http:\/\/labestia.zieloni.pl\/index.php?rest_route=%2Fwp%2Fv2%2Fcategories&post=134"},{"taxonomy":"post_tag","embeddable":true,"href":"http:\/\/labestia.zieloni.pl\/index.php?rest_route=%2Fwp%2Fv2%2Ftags&post=134"}],"curies":[{"name":"wp","href":"https:\/\/api.w.org\/{rel}","templated":true}]}}