Brutalne zabójstwo maturzysty Tomasza Jaworskiego wstrząsnęło opinią publiczną. Sprawa ta podejmowana była przez wszystkie nieomal media. Rzeczowe relacje ustąpiły jednak miejsca ogólnej histerii, w której celowała zwłaszcza TVP. Prezentowane na szklanym ekranie wywiady z premierem, ministrami i policjantami zajmującymi się tą sprawą, miały nas przekonać, że jedyna instytucją mogącą zapewnić nam bezpieczeństwo jest policja. Ale aby mogła ona sprostać temu zadaniu potrzebuje więcej nakładów finansowych oraz zwiększenia swoich kompetencji (komicznie wyglądały błagania o przywrócenie kary śmierci, zwłaszcza w ustach tych, którzy jeszcze niedawno wnosili o jej zniesienie – tzw. kiełbasa wyborcza).
Propozycje te mają uzdrowić polską policję i być swoistym panaceum na problem przestępczości.
W tym samym czasie Kuratorium Oświaty w Gdańsku zlikwidowało ok. 100 etatów w placówkach oświatowo-wychowawczych w całym województwie. Bo niby po co zajmować się dziećmi i młodzieżą. Podobnie wygląda kwestia funduszy rządowych na profilaktykę środowiskową. Co roku są one zmniejszane, gdyż ministrowie, a co za tym idzie i rząd nie widzą konieczności pracy z młodzieżą pochodzącą m.in. ze środowisk potencjalnie zagrożonych przestępczością.
W rezultacie można dojść do wniosku, że władza, jak gdyby świadomie nie zwraca uwagi na konieczność likwidacji przyczyn działań przestępczych, a jedynie policja zapewni im pełne bezpieczeństwo. Nic bardziej fałszywego!
Próby zwiększenia kompetencji policji muszą budzić obawy zwykłych obywateli, gdyż powtarzające się nadużycia władzy przez tzw. „stróżów porządku” (Białystok, Łapy k.Łomaz, Warszawa, Bytom, Wrocław, Sopot) stanowią właśnie dla nas wszystkich, a nie dla przestępców, których policja się boi, potencjalne zagroźenie .